Friends.! Friends..! Friends...!

நம்ம டீம் அப்டின்ன உடனே, சக்தே இண்டியா ல வர ஹாக்கி டீம் ரேஞ்சுக்கு நினைச்சுடாதிங்க..! சென்னை28 ல வர மாத்ரி டீம் தான். ரெண்டு மூனு பேர்தான் சீரியாஸா கால்ஸ் அட்டண்ட் பன்னுவானுங்க..! மத்தவனெல்லாம் எங்க போறான்னெ..கண்டுபிடிக்கவெ முடியாது. சரி இப்பொ ஒவ்வொருத்தார பாத்துடுவொம். சர்வீஸ் மேனஜர்: இவர் எதையும் சர்வீஸ் பண்ணி என் சர்வீஸ்ல பாத்ததில்ல.. காலை மீட்டிங்ல…நீ ரைட்ல போ..நீ லெஃப்ல போ…நீ நேரா போய் யூ டேர்ன் எடுன்னு சொல்லிட்டு இவர் எங்க பொவார்னு எவனாலயும் கண்டு பிடிக்க முடியாது. அனெகமா இவரை டிரிப்லிக்கென் மேன்சன் ரூம்ல ரெஸ்ட் எடுக்க பொய்டுவார்.. வீக் எண்ட்ல எப்டியும் ஒரு பீராவது வாங்கி குடுத்துடுவார். அதுனாலயெ இவரை அனுசரிக்க வேண்டியாதா பொய்ட்டு..! அடுத்து ஒரு சீனியர் சர்வீஸ் என்ஜினியர் (நாங்க தானெ டைட்டில்லாம் வச்சிக்கிரது..எவன் கெக்ரது) அதிகம் பேசமாட்டார். காலைலெ வந்தா மேஜர் கால்ஸ் எல்லாம் எடுத்து கிட்டு கண் காணாம பொய்டுவார். இவர் ஒருத்தர் கிட்டதான் டீவிஎஸ் ஃபிஃப்டீ இருந்தது. அதுனால காலைலெ இவர் கிட்டெ ஒசி லிஃப்ட் கேக்க பெரிய அடிதடியெ நடக்கும்..! அடுத்து ஒரு சர்வீஸ் என்ஜினியர், இவர் தான் உ

ஒகெ. இப்பொ நான் சேர்ந்த கம்பெனி பத்தி பாப்பொம். அந்த கம்பெனி பேரு மைக்ரோ வேர்ல்டு ( ஊத்தி மூடி ரொம்ப நாளாச்சு அதுனாலெ பேரு சொன்னாக்க ஒன்னும் ஆக போறதில்ல..) பேர பாத்துட்டு பெருசா மைக்ரோசாஃப்ட் மாதிரின்னு நினைச்சிடாதிங்க..! ஒரு பத்துக்கு , பதினைஞ்சி அடி ரூம்.. இதுதான் சர்வீஸ் பண்ற இடம். இதுல பாதி இடம் பாடாவதி ஆன மானிட்டரையும் ப்ரிண்டரையும் அடுக்கி வச்சிருப்பானுங்க..! மீதி இடத்துலெ நாங்க எல்லாரும் உட்காந்து மீட்டிங் போடனும். (பாதி பேர் நிக்க வேண்டியதான்!). அதுனாலெயெ இந்த இட பற்றாகுறைன்னாலெயெ சர்வீஸ் கோஆர்டினேட்டர் பொண்ணு ராஜி கூட "நெருங்கி" பழக வேண்டியதா போய்ட்டு..! (ஹி..ஹி) பத்து மணி வரைக்கும் மீட்டிங் நடக்கும். யார் யாரு எங்க பொவனும்னு மேனஜர் (ஆக்சுவலி…இவர் மேனஜர் இல்லை..டேமஜர்) முடிவு பண்ணுவார். எங்கள மாதிரி அப்ரசண்டிஸ் எல்லாம் வோடாஃபோன் நாய் குட்டி மாதிரி பின்னாடியெ பொவனும். இதிலெ கொடுமை என்னன்னா..அந்த சர்விஸ் பொட்டியயும் இந்த அப்ரசண்டிங்கதான் தூக்கிகிட்டு பொவனும். சரி நம்மளையும் மதிச்சு வேலை குடுத்துருக்கானுங்களேனு விதியென்னு..நாங்களும் பின்னாடியெ போவொம். பஸ் பாஸ் கம்பென

சென்னை மாநகரம். ஒருவழியா வந்து சேந்தாச்சு. அடுத்த பிரச்சினை வேல தான். ஃபர்ஸ்ட் க்ளாஸ்லெ முடிச்சிவன் எல்லாம் ஊர்லெ நிம்மதியா இருக்கான். ஆனா பத்து அரியர் இருக்கிற எனக்கு வேலை அப்டின்றது ஒரு கால கொடுமைதான். படிக்கிறப்ப..கம்பியுட்டர ஆன் பண்ணி ஆஃப் பண்ண கூட தெரியாதவன், கம்பியுட்டர் சர்வீஸ் பண்ற ஒரு கம்பெனிலெ ஜாயின் பண்னென். ஒரு மூனு மாசம் சம்பளம் கிடையாது. ட்ரெயினிங்தான். (அப்பிடியெ குடுத்துறுந்தாலும் மனசாட்சிபடி நானெ திரும்ப குடுத்துருப்பென்) அப்பொ எல்லாம் விண்டொஸ் கிடையாது. எல்லாம் டாஸ்தான். டாட்மேட்ரிக்ஸ் ப்ரிண்டர்தான். எனக்கு வேலை கத்து குடுக்க சொல்லி ஒரு நல்லவன் கைல ஒப்படைச்சாங்க. அவனும் அதிலெ உள்ள ரிஸ்க் தெரியாம ஒத்து கிட்டான். (பத்து அரியர்னு தெரிஞ்சிருந்தா பக்கத்திலெ சேத்து இருக்கமாட்டான். இவனை பத்தி அப்புறம் டீடெய்லா பாக்கலாம்) சர்வீஸ் போற இடமெல்லாம் நான் கூட போய் நான் வேல கத்துக்கனும். இதான் ஏற்பாடு. அப்புறம் ஒரு மேனஜர் , ஒரு சீனியர், ஒரு சர்வீஸ் கோஆர்டினெட்டர், நாலு பேர் நம்மள மாதிரி சம்பளம் இல்லா அல்ல கைகள் அப்டின்னு ஒரு சின்ன கம்பெனி அது. சர்வீஸ் கோஆர்டினெட்டர் ஒரு பொண்ணு (